Kwestia rozwodu lub separacji, trudna do zniesienia dla ludzi dorosłych, dla dziecka jest zawsze największą traumą. Żadne dziecko nie przechodzi rozstania rodziców bezboleśnie, rzecz w tym, aby nie utraciło poczucia bezpieczeństwa, a to jest możliwe tylko w sytuacji utrzymywania stałych kontaktów z obojgiem rodziców.

Przy orzeczeniu separacji sąd musi orzec o władzy rodzicielskiej nad dziećmi.Podejmując decyzję o orzeczeniu separacji sąd, jeśli w grę wchodzą nieletnie dzieci, zobowiązany jest również do rozstrzygnięcia sprawy alimentów i władzy rodzicielskiej. Jak zatem przedstawia się od strony prawnej kwestia: separacja a dzieci? Otóż separacja nie oznacza całkowitego zerwania więzi rodzinnych, z dzieckiem bowiem nie można ani wziąć rozwodu, ani odseparować się od niego. Dobro dziecka jest najważniejsze i z tego względu sąd bardzo często pozostawia władzę rodzicielską obojgu rodzicom. Wymaga to jednak stworzenia wspólnego rodzicielskiego planu wychowawczego, czyli ustalenia form opieki, rodzaju i częstotliwości kontaktów z dziećmi, partycypacji w kosztach utrzymania i innych tego typu spraw. Jeżeli zatem dojdzie do porozumienia w tym zakresie między małżonkami i są uzasadnione przesłanki, że oboje będą zgodnie współdziałać dla dobra dzieci, sąd powierzy im wspólną władzę rodzicielską. Może się jednak zdarzyć, że zostanie ona powierzona jednemu z rodziców, drugiemu zaś ograniczona do określonych obowiązków i uprawnień. Separacja a dzieci to sytuacja, która może również oznaczać niekiedy zawieszenie lub nawet pozbawienie władzy rodzicielskiej, jeśli na przykład rodzice rażąco zaniedbują swoje obowiązki.

Jest kilka istotnych reguł postępowania, które zawsze w przypadku separacji małżeństwa z małymi dziećmi powinny być brane pod uwagę. Po pierwsze, dziecko może przejawiać niepokojące zachowania w rodzaju agresji czy buntu, izolowania się, kłopotów w szkole. Trzeba wtedy pamiętać, że są one wyrazem niezgody na to, co się dzieje i sygnałem, że nie może ono sobie poradzić z zaistniałą sytuacją. Tylko zgodne postępowanie rodziców, stałe kontakty i nieprzenoszenie własnych konfliktów na relacje z dziećmi, może zminimalizować stres i jego skutki.

Po drugie, rodzeństwo powinno pozostawać razem i tylko w zupełnie wyjątkowych okolicznościach sąd może postanowić inaczej. Po trzecie, prawo i obowiązek utrzymywania kontaktów dziećmi mają wszyscy członkowie rodziny, nawet rodzic, który został pozbawiony władzy rodzicielskiej. W takim wypadku tryb, rodzaj i częstotliwość spotkań zostaje ustalona w postępowaniu sądowym. Trzeba pamiętać, że podstawą poczucia bezpieczeństwa jest dla dziecka stabilność świata, w którym żyje. Separacja rodziców oznacza zakłócenie tej stabilności, nie wolno zatem zwiększać niepokoju i frustracji izolując dziecko od rodziny, którą dotychczas postrzegało jako stały element swojego świata.